အလြန္သတိထားသင့္ေသာ ျမန္မာ့သမိုင္း တစ္ေက်ာ့ျပန္ အႏၲရာယ္

ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ယမန္ႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလက အေရွ႕ေတာင္အာရွ အားကစား ၿပိဳင္ပြဲႀကီးကို ေအာင္ျမင္စြာ က်င္းပႏိုင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ယခုအခါ လူႀကိဳက္မ်ားလ်က္ရိွေသာ ႐ုံတြင္း အားကစားပြဲတစ္ပြဲကို ေနျပည္ေတာ္တြင္ က်င္းပလ်က ္ရိွသည္။ အျခားမဟုတ္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပမည့္ ေရြးေကာက္ပြဲ မတိုင္မီ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးပြဲပင္ ျဖစ္သည္။ 
ယခင္စစ္အစိုးရ လက္ေအာက္တြင္ ေရးဆြဲခဲ့ၿပီး လူထုဆႏၵ ခံယူပြဲႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း အႀကီးအက်ယ္ ေဝဖန္ခံခဲ့ရေသာ ၂၀၀၈ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒသည္ ျပင္ဆင္ခြင့္ ေပးထားေသာ အေျခခံဥပေဒ ျဖစ္သည္။ ျပင္ဆင္သည့္ နည္းလမ္းႏွင့္ ပတ္သက္၍မူ ပုဒ္မေပၚ မူတည္၍ သာမန္ ျပင္ဆင္ႏိုင္သည့္ ပုဒ္မႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ ႏွစ္ရပ္လုံးမွ အမတ္အမ်ားစု (၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္) ၏ ေထာက္ခံမႈျဖင့္ ျပင္ဆင္ရမည့္ ပုဒ္မဟူ၍ လိုအပ္ခ်က္ အမ်ဳိးမ်ဳိး ရိွႏိုင္သည္။

အေျခခံဥပေဒႏွင့္ ပတ္သက္၍ အစိုးရ၏ အသိေပးစကားမွာ ရွင္းသည္။
‘မႀကိဳက္ရင္ အလြယ္တကူ ျပင္လို႔ရတယ္။ အေျခခံမူေတြကလြဲရင္’ ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ အေျခခံမူမ်ား ဆိုသည္မွာ တိုင္းျပည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ စစ္တပ္၏ အခန္းက႑ ဆက္လက္ ရိွေနျခင္းႏွင့္ အေျခခံက်က် ဆက္စပ္ ေနသကဲ့သုိ႔ အစိုးရအဖြဲ႕ႏွင့္ လႊတ္ေတာ္တြင္ စစ္တပ္ ပါဝင္ႏိုင္မႈကို ထည့္သြင္း လက္ခံထားျခင္းကို ဆိုလိုသည္။ အထူးသျဖင့္ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္မ်ားတြင္ တပ္မေတာ္သား ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္းကို ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္က ခန္႔အပ္ႏုိင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ ယခု အေျခခံဥပေဒက သမၼတေလာင္းမ်ား၏ အရည္အခ်င္းကိုလည္း ကန္႔သတ္ထားသည္။ မိဘ၊ ဇနီး၊ ခင္ပြန္း၊ သား၊ သမီးႏွင့္ ေခြၽးမ၊ သမက္မ်ားမွာ ႏိုင္ငံျခားသား မျဖစ္ရဟူသည့္ ကိစၥျဖစ္သည္။ 

ယခုအခါ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းလ်က္ရိွၿပီး လႊတ္ေတာ္ရိွ ပါတီအာလုံးမွ ကိုယ္စားလွယ္ ၁၀၉ ဦး ပါဝင္ေသာ အေျခခံဥပေဒ ေလ့လာသုံးသပ္ေရး ပူးေပါင္း ေကာ္မတီက အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး အဆိုျပဳခ်က္ မ်ားကို ဇန္နဝါရီလ ၃၁ ရက္ေန႔မတိုင္မီ အစီရင္ခံစာ တင္သြင္းၾကမည္ ျဖစ္သည္။

အခ်ဳိ႕ေသာ အဖြဲ႕မ်ားတြင္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပုဒ္မႏွစ္ခုေပၚတြင္ အေျခတည္ စဥ္းစားလ်က္ ရိွသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အဆိုပါပုဒ္မ ႏွစ္ခုစလုံးမွာလည္း လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းအထက္ ေထာက္ခံမႈရရိွရန္ လိုအပ္ေသာ ပုဒ္မမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ပထမတစ္ခုမွာ တိုင္းေဒသႀကီး ခုနစ္ခုႏွင့္ ျပည္နယ္ ခုနစ္ခုတို႔၏ အခြင့္အာဏာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ပုဒ္မျဖစ္ၿပီး ဒုတိယတစ္ခုမွာ အတိုက္အခံ ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတ ျဖစ္ႏိုင္ခြင့္ကို ပိတ္ပင္ထားသည့္ သမၼတ အရည္အခ်င္းပင္ ျဖစ္သည္။

ျပည္နယ္မ်ား၏ အာဏာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ကိစၥတြင္ ဖက္ဒရယ္ တစ္ပိုင္း ႏုိင္ငံေရး စနစ္အတြင္း သင့္ေတာ္ေသာ အာဏာခြဲေဝမႈ ရရိွရန္ ရည္ရြယ္သည္ ဆိုပါက အေတာ္အတန္ ရွင္းလင္း ျပတ္သားေသာ ပုံစံျဖင့္ ရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းသင့္သည္။ အတိတ္ကာလ ၿဗိတိသွ်ႏွင့္ ဂ်ပန္ကိုလိုနီ ေခတ္လြန္အခ်ိန္က ဖက္ဒရယ္ဝါဒႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေျပာဆို ခဲ့ၾကသည္မွာ ဘာသာေရး အျငင္းအခံုနီးပါး ျဖစ္ခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရသည္။

‘ျပည္နယ္မ်ားက ဗဟိုအစိုးရကို ဖန္တီးတာလား၊ ျပည္နယ္ဆိုတာ ဗဟိုအစိုးရရဲ႕ လက္ေအာက္ခံလား’ စသည့္ အျငင္းအခုံမ်ား ျဖစ္သည္။ အတိတ္သမိုင္းကာလ အျငင္းအခုံမ်ားႏွင့္ စိတ္ခံစားမႈမ်ားကို ထည့္သြင္း စဥ္းစားမည္ ဆိုပါက အဆိုပါ ကိစၥအတြက္ ေအာင္ျမင္ေစရန္ ႏွစ္ဖက္ အေပးအယူျပဳ ညိႇႏႈိင္းရန္မွာ ခက္ခဲေနလိမ့္မည္။

ဒုတိယကိစၥျဖစ္ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို သမၼတ ယွဥ္ၿပိဳင္ခြင့္ျပဳရန္ အေျခခံဥပေဒကို ျပင္သင့္ မျပင္သင့္ကိစၥမွာ ျပည္တြင္းႏိုင္ငံေရး ရည္မွန္းခ်က္ႏွင့္ ဒြန္တြဲေနသကဲ့သုိ႔ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ား၏ အာ႐ုံစိုက္မႈႏွင့္အတူ လုိလားေနေသာကိစၥ ျဖစ္သည္။ အေနာက္ႏိုင္ငံမွ ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားႏွင့္ ျမန္မာျပည္တြင္းမွ လယ္သမားမ်ား ကဲ့သို႕ေသာ ေထာက္ခံ သူမ်ား၏ အျမင္အရ ႏိုဘယ္လ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆုရွင္လည္းျဖစ္ ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ အာဏာရွင္ အစိုးရကို ဆန္႔က်င္ခဲ့သူလည္း ျဖစ္ေသာ သူမကို ႏိုင္ငံအား ဦးေဆာင္ခြင့္ အာဏာေပးထားၿပီး ျဖစ္သည္။ မၾကာေသးမီ အခ်ိန္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ျပည္ပခရီးစဥ္ တစ္ခုတြင္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးသည္ အာဏာရွင္စနစ္မွ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ကူးေျပာင္းသည့္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲကို အစစ္အမွန္ ဟုတ္မဟုတ္ မွတ္ေက်ာက္တင္မည့္ ကိစၥျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားခဲ့သည္။

အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးကိစၥမွာ အေျခခံဥပေဒ သုံးသပ္ေရးေကာ္မတီသို႔ အၾကံျပဳစာေပါင္း သံုးသန္းေက်ာ္ ေရာက္ရိွလာျခင္းႏွင့္အတူ စတင္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ အဆိုပါ အႀကံျပဳစာမ်ားတြင္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က အႀကံျပဳျပင္ဆင္ခ်က္ ၁၆၈ ခ်က္ ေပးပုိ႔ခဲ့ၿပီး တပ္မေတာ္၏ ေက်ာေထာက္ ေနာက္ခံမႈ ရယူထားေသာ ႀကံ့ခုိင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီက ျပင္ဆင္ခ်က္ ၅၁ ခ်က္ ေပးပို႔ထားသည္ဟု ဆိုသည္။ အမ်ားစုမွာ ဗဟိုႏွင့္ ေဒသအစိုးရအၾကား အာဏာခြဲေဝမႈႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ကိစၥကို ဗဟိုျပဳထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

အာဏာခြဲေဝမႈ ကိစၥႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္ပါက အႀကံျပဳခ်က္ အနည္းငယ္ေသာ ကိစၥမွာ သမၼတ အရည္အခ်င္း သတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္ဆိုင္ေသာ ပုဒ္မျဖစ္သည္။ ယင္းကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ပါက ျပည္ေထာင္စု ႀကံ့ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ပါတီသည္ ယခင္ထက္ ပိုမုိ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းလာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ၎တို႔က တင္သြင္းသည့္ သမၼတ အရည္အခ်င္း ျပင္ဆင္ခ်က္ အရ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ သားႏွစ္ဦး ၿဗိတိန္ႏိုင္ငံသား အျဖစ္မွ စြန္႔လႊတ္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ခံယူခဲ့ပါက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနႏွင့္ သမၼတေလာင္းအျဖစ္ အေရြးခံႏိုင္ရန္ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီ သြားၿပီ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။ ၎တို႔၏ အဆိုျပဳခ်က္ကို ျပည္တြင္းရိွ လိုလား ေတာင့္တမႈမ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီႏုိင္ဖြယ္ မရိွေပ။ ပို၍ အေရးႀကီးသည္မွာ ျပည္ပရိွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ေထာက္ခံသူမ်ား၏ လိုလားခ်က္မ်ားႏွင့္ ကိုက္ညီႏိုင္ဖြယ္ မရိွဟု ဆိုရမည္။

အေျခခံဥပေဒ ေလ့လာသုံးသပ္ေရး ေကာ္မတီ၏ လုပ္ငန္းမ်ား ၿပီးဆုံးခါ နီးလာခ်ိန္တြင္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးစနစ္၏ အနာဂတ္မွာ မေရရာမႈမ်ားႏွင့္ ေတြ႕လာရပုံ ေပၚသည္။ ယင္းသို႔ ျဖစ္ရသည္မွာ အမွန္တကယ္ အ့ံၾသစရာ မေကာင္းလွေပ။ ႏိုင္ငံေရးပါတီ အားလုံးမွာ ယခင္စစ္အစိုးရ ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ စည္းကမ္းျပည့္ဝေသာ ဒီမိုကေရစီစနစ္သို႔ ဟူသည့္ ႏိုင္ငံေရး လမ္းျပေျမပုံ ဆိုသည္ကို သတိမမူဘဲ ေရွ႕ဆက္လ်က္ ရိွသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ က်င့္သုံးခဲ့ေသာ ပါတီစံုႏိုင္ငံေရး သမိုင္း (ပါလီမန္ ဒီမိုကေရစီေခတ္) ကို ေလ့လာဖူးသူတုိင္း ျမန္မာ အနာဂတ္မွာ ‘ဝမ္းေျမာက္ဝမ္းသာ မျဖစ္ရာ’ ဟု ဆိုရမည္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပုံ အေျခခံဥပေဒ အစီအစဥ္ျဖင့္ ခရီးဆက္ခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးခရီးမွာ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္တြင္ ၿပိဳက်ပ်က္စီး သြားခဲ့ရသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူမ်ိဳးစုအရ ခြဲျခားထားေသာ ျပည္နယ္မ်ားမွ ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ မည္သည့္ အစိုးရကမွ် လက္ခံႏိုင္ဖြယ္ မရိွေသာ ေတာင္းဆိုခ်က္ မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ျပင္ ထိုအခိ်န္က အင္အားႀကီး ပါတီျဖစ္ေသာ ဖဆပလတြင္လည္း ပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအၾကား မလိုလားအပ္ေသာ အမ်က္ေဒါသေၾကာင့္ ေစ့စပ္ညိႇႏိႈင္းလိုစိတ္ မရိွရာမွ ျဖစ္လာေသာ ပါတီတြင္း အကြဲအၿပဲေၾကာင့္လည္း ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ သမိုင္းဘီးသာ တစ္ေက်ာ့ ျပန္လည္မည္ ဆိုပါက ေရြးေကာက္ပြဲ မ်ားမွာလည္း ျမန္မာ့ အနာဂတ္ကို မည္သို႔မွ် ေျဖရွင္းေပးႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ အဆိုးဆုံး ျဖစ္ႏုိင္ဖြယ္ အေျခအေနမွာ ရလဒ္မ်ားကို ဆန္႔က်င္သူမ်ားသည္ လမ္းေပၚထြက္ ဆႏၵျပၾကျခင္း နည္းလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ပါက အက်ိဳးဆက္ အေနႏွင့္ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသို႔ ျပန္လည္ ထြက္သြားျခင္း ဟူသည္သာ အဖတ္တင္ႏုိင္ဖြယ္ ရိွေပေတာ့သည္။

Ref:Myanmar's constitution: Addressing--and creating--confusion

ယခုေဆာင္းပါးမွာ စင္ကာပူရိွ
အေရွ႕ေတာင္အာရွ ေလ့လာေရး အင္စတီက်ဳတြင္ ဧည့္ပညာရွင္ အျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ ေရာဘတ္ေတလာ၏ အျမင္မ်ား ျဖစ္သည္။ ေရာဘတ္ေတလာသည္ The State in Myanmar ဟူေသာ စာအုပ္ကို ေရးသားခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။


(တင္ေအးေက်ာ္)
The Voice Weekly